Iedereen kent ze wel: de plekken waar fietsen verboden is en waar je een boete riskeert als je toch stiekem doortrapt. Maar wat als degenen die moeten handhaven zelf die regels negeren? En krijg je een boete als je daar iets van zegt? Dit gebeurde onlangs nog in een situatie waarin twee boa’s zich op verboden terrein begaven.
De dubbele standaard van handhaving
Je loopt in de drukke winkelstraat en plots zie je ze: twee boa’s die op hun gemak door de fietsvrije zone rijden. Voor voorbijgangers voelt het al snel als meten met twee maten. Waarom mogen zij wel en jij niet? Zo ontstaan vreemde situaties, waar je vragen bij stelt.
De verontwaardiging is begrijpelijk. Niemand houdt ervan om gestraft te worden voor het volgen van de regels, terwijl anderen ermee wegkomen. Maar is het echt meten met twee maten, of is er meer aan de hand?
Bij het zien van boa’s die zelf over de verboden fietspaden rijden, ontstaat er onbegrip. Het voelt alsof er met twee maten gemeten wordt. Zeker als burgers zelf hun best moeten doen om zich aan de regels te houden, wringt het idee dat anderen zich gewoon aan diezelfde regels kunnen onttrekken.
Je vraagt je af: zijn de regels dan niet voor iedereen bedoeld? In de praktijk ligt het allemaal net wat genuanceerder.
Boa’s en de vraag van ontheffing
Wat de meeste mensen niet weten, is dat boa’s soms ontheffing hebben. Jawel, dat betekent dat zij mogen fietsen waar wij moeten afstappen, om hun werk te kunnen doen. Maar hoe vaak staan we daarbij stil?
Het is voor hen bijvoorbeeld essentieel om snel en effectief te kunnen handelen in acute situaties. Zonder deze bevoegdheden zou hun werk een stuk lastiger worden. Toch roept het een regel op die vaak vragen oproept bij de nietsvermoedende voorbijganger.
En toch blijft de vraag: mogen ze daar echt fietsen? Het is begrijpelijk dat het voor de man op straat voelt als een dubbele standaard. Betere uitleg of zichtbare ontheffingen zouden al veel misverstanden kunnen voorkomen.
Stel je eens voor dat je als burger altijd even een badge zou kunnen vragen wanneer iets vreemd lijkt, dat zou al een hoop duidelijkheid scheppen. Misschien zouden meer burgers dan begrip kunnen opbrengen voor de situatie.
Burgers en hun rechten: de balans
Vraag je je af wanneer je een boa mag aanspreken? Het antwoord is altijd. Vragen stellen is niet het probleem, de manier waarop wel. Zolang het gesprek rustig blijft, is er niks aan de hand.
Iedereen heeft het recht om vragen te stellen, maar zoals het vaak is bij interpersoonlijke communicatie, kan de toon van een gesprek het verschil maken tussen informatief en confronterend. Maar als de vlam in de pan slaat, kan dat voor een stevige discussie zorgen.
In het slechtste geval betekent dat een boete wegens ordeverstoring. Een gesprek blijft dus vaak in een grijs gebied. Wat telt, is wederzijds respect.
Wanneer emoties hoog oplopen, kan het contact met autoriteiten al snel uit de hand lopen. Zorg ervoor dat je je intenties duidelijk maakt en vraag vooral door wanneer dingen niet duidelijk lijken.
Waarom dialoog belangrijk is
Hoor je vaak dat regels regels zijn? Maar hoe zijn die voor iedereen gelijk? Juist die open dialoog kan verhelderend zijn. Meer begrip voor elkaar en de regels is belangrijk voor een samenleving.
Het vertrouwen in regelgeving begint immers bij een goede communicatie tussen handhaver en burger. Dit blijft een tweestrijd die veel situaties met zich meebrengt; hoe vaak stap je op de man af om te vragen wat er mis is?
Of kijk je liever de andere kant op? En frustratie over dubbele standaarden kan snel vervliegen. Het helpt als burgers begrijpen waarom handhavers soms net even iets anders werken.
Maar voor die duidelijkheid is er communicatie nodig. Misschien hoeven de handhavers geen uitgebreide uitleg te geven, maar een simpele “Dit is hoe het zit” kan vaak wonderen doen. Een beetje context van hun kant kan al helpen om de situatie niet te laten escaleren.
Feiten of frustratie: wie heeft gelijk?
Uiteindelijk kregen de burgers een boete. Of dat terecht was, blijft ter discussie. Betrokkenheid en de bereidheid om vragen te stellen zijn goed. Maar hoe vaak komen persoonlijke emoties in de weg te staan?
Als de emoties te hoog oplopen, kan dat ervoor zorgen dat je zelf in de problemen komt. Dat is jammer, maar misschien ook wel te begrijpen. Het is een dunne lijn waar je op balanceert wanneer je besluit een vraag te stellen, maar ook met in je achterhoofd dat dit vraaggesprek niet mag escaleren.
Als burgers hun plek kennen, kan dat veel gedoe voorkomen. Het is een dunne lijn tussen heldhaftigheid en hinderlijkheid. Ooit gehoord van ‘het gelijk aan je zijde hebben’? Zeker.
Maar hoeveel mensen vinden het prettiger om eerst de ruimte te krijgen om vragen te stellen voordat ze oordelen? Veel situaties zijn zo complex dat ze vaak in een ander licht worden geplaatst. Voorkom dat je jezelf in een netelige situatie werkt.
Het betalen van een boete kan je vakantiebudget flink verminderen, en daar zit niemand op te wachten.
FAQ
Waarom fietsen boa’s in fietsverbodszones?
Boa’s hebben soms ontheffing zodat ze snel hun werk kunnen uitvoeren. Dit versnelt hun mobiliteit.
Waarom kregen de burgers een boete?
De boete was voor verstoring van de openbare orde, niet voor het stellen van vragen aan boa’s.
Zijn handhavers boven de wet?
Nee, handhavers moeten zich ook aan de regels houden, maar hebben soms meer bevoegdheden.
Kun je altijd vragen stellen aan boa’s?
Ja, maar zorg dat de toon beleefd blijft; anders kan het escaleren tot een probleem.
Mogen boa’s altijd afwijken van verkeersregels?
Niet altijd, maar ze hebben vaak ontheffingen voor hun werk, zoals in drukke stadszones.
Bekijk de beelden hier:
Bron: Trendyvandaag.nl
